PI FAVUREDDU

Mi vèni suvènti di pinzàri…
cchi cc’è ddòppu l’urizzùnti di lu màri,
darrè l’urtìma catìna dî muntàgni,
nfùnnu lu cèlu, mmèzzu di li nèuli, 
jìntra Muncibbèddu l’àntri vurcàni
e li surgìvi di li làghi e li xumàri…
E ccu firrìja appuntìnu: sùli, lùna e stìddi,
crìsci l’arbulìddì, culùra lu cèlu,
fa bbulàri l’acèddi, murtibbrìca li pìsci,
annàca lu màri e l’add?ummìsci… sirèni…
E addumànnu si quarcùnu lu sapìssi
di dirimìllu ppi-ffavurèddu!

M’attùra la mènti stu pinzàri…
ca mètti lùci e-mmistèru nni lu còri,
vidènnu û sùli, sìra e-mmatìna fàrsi î bbàgni
e nfùnnu û vèlu dènzu di li nèuli, 
jucàri ammucciarèddu jurnàti sàni
e ùn fàri capìri ùnni… si va a-ccurcàri…
E ccu scatìna nchìnu: vèntu, làmpi e-ttròna,
smurritìa lu màri e û jìsa a cavadduna,
fa cchiòviri, nivicàri, ddiluviàri,
mmìviri, angusciàri e-tturnàri sirèni…
E arraccumànnu si quarcùnu lu sapìssi
di, ùn dirimìllu ppi-ffavurèddu!