Stampa
Categoria: SANTANGELO VITO
Visite: 2943

 

LA STORIA DI TINA LEONARDI

 canta: Vito Sant'angelo 

 

 

   

 

E' la storia di Tina Leonardi, ambientata ad Avellino.
Tina, ragazza innocente di quindici anni si innamora di certo Carmelo, uomo sposato, che non dichiara il suo stato coniugale a Tina. Il giovane insieme a due amici pensa di fare la fuitina per approfittare insieme ai suoi degni compagni della ragazza, dopo averla disonorata il fidanzato e gli amici pensano infine di ucciderla gettandola da un dirupo, solo la fortuna vuole che la ragazza resti impigliata ad un ramo e si salva. Tornata a casa il padre la convince che per salvare l'onore perduto deve vendicare ed uccidere i tre amici.

 

 

 

Omini e donni sintiti sta bella storia ca vi canta Vito Santangelo 
chistu è u fattu ca successi ad Avellinu: la "Storia di Tina Leonardi"
Sintitila ca c'è veramenti di sentiri 
guardare lu cartelluni a lu quatru numaru unu.

Sariddu Leonardi, cuntadinu, omu travagghiaturi troppu bonu, 
a lu quarantanovi lu nmischinu si maritau cu Carmela Tronu, 
(comu viditi a lu primu quatru)
avivanu na figghia signurina, di chinnici anni e si chiamava Tina

Sissignori Tina Leonardi era figlia unica, povira ma bedda
(comu rappresenta lu quatru numeru dui di lu cartelluni)
Tina era zita ammucciuni cun un piocciotu furasteri mancu so matri u sapeva

Carmelu Spampinatu, ci diceva, ca chiù di la so vita la stimava 
e Tin,a mischinedda non riggeva a Carmilinu sincera l'amava 
ma non sapeva ca lu zitu amatu aveva un figghiu e gh'era maritatu

Si, signori miei Carmelu a Tina l'ha ingannatu,
dda popvira figghia, chi ni sapeva che Carmelu era maritatu
Carmelu si dicisi di livarici l'onuri a Tina.

Ora sintiti chi pinsò di fari pi scpricciarsi l'omu tradituri 
cu du cumpagni si ajutu a 'ppattari, ci dissi c'hamu a togliri l'onuri
a na picciotta ca tegnu pi zita, bedda di facci comu a Santa Rita.

(Guardari a lu terzu quadro ) 
Comu viditi Carmelu s'appattau cu du amici chiù dilinguenti di iddru,
Petru Calamita e Nicola Girgenti, fra di quali unu era studenti
ma unu era cuntadinu 
Ci piaciu u discursu a ddi du disonesti 
e foru d'accordu d'ingannari a dda povira figghia
Carmela ci dissi: perciò, amici mei, stasira iu mi fuiu a Tina, 
vuatri itivinni avanti e m'aspittati 'nda me terra ca n'addivirtemu.

Dopu ca tutti tri foru appattati, chi fici Carmilinu lu sintiti,
dicisu cu li so brutti pinzati, di fari l'azioni pruibiti
na millecentu sa ghiutu a pighiari e prestamenti a Tina iu a pigghiari.

Ci parlau ammucciuni, comu o solitu, ci dissi: Tina amuri miu, 
fuiemuninni ca dopu ti maritu, ti giuru
iu ti vogliu benu pi daveru, fuiaemuninni
(u delinguenti a cunvinciu e sapurtau ca machina 
comu rapprisenta lu quatru nummaru quattru)

Ddu dilinguentim pena non sintiu (omu vigliaccu
a la povitra Tina si purtau, lu fruttu pruibitu si cuigghiu
Tina nda la trappula cascau e di tri dilinguenti e tradituri, 
senza pietà ci livaru l'onuri
(Vigliacchi comu l'appiru u curaggiu di livarici l'onuri a dda povira figghia)

Povira Tina si luttau cu tutti li modi, 
ma ddi tri dininguenti foru chiddi ca vinceru

(Guardari a lu quatru nummaru cincu di lu cartilluni)
Si signori mei, adda povira figghia la ruvinaru 
Viditi u zitu chi curaggiu ca appi, la purtau 'nda tra trappula
Apriti l'occhi cu ziti, ziti ammucciuni, guardare lu quatru nummaru sei
Mentri Tina era 'nda li guai so matri faciva comu na pazza, 
si, circava so figghia

'Nda ddu frattempu, o me cari signuri, la matra a Tina la stavi a circari
'nda lu so cori aveva un gran duluri, pirchì a so figgghia non potti truvari
(povira matri s'infurmau cu tutti i vicini, senza putiri truvari a so figghia)
dopu tanti ricerchi immaginau, ca cu lu zitu so figghia scappau.

Ma allura s'arrubbaru a me figghia, s'arrubbaru, i vicini ci dissiru Curaggiu dionna Carmela curaggiu, si ni potti fuiri so figghia, è logico, ma non si preoccupassi donna Carmela ora so figghia torna, oggi tutti si nni fuiunu, i ginituri aspittaunu la figghia cun tanta anzia, 
spirannu ca avia capitatu un picciottun valenti

Intantu ddi vigliacchi e dilinguenti, ca arruvinaru a Tina li birbanti, 
dicisi tutti tri li strafuttentipi pi non farsu scupriri li briganti, 
chi ficiru, ficiru na bruttissima pinsata
di libirarsi di dda svinturata.

Vigliacchi, dopu ca ci luvaru l'onuri, dicisiru d'ammazzarla a Tina, 
così sulu pinsaru era lu modu chiù sicuru di non farsi scupriri, 
infatti l'indumani da nuttata a dda povira figghia sa purtaru
ni campagni campagni, nda un precipizio la purtaru
(guardari lu quatru numaru setti, si, erunu dicisi ormai abbiarla di dda supra

Tina gridava aiutu, ma invanu, non c'era anima viva dda vicinu 
e ddi tri malviventi l'affirranu (guardati chi ficiru) li visti sulu lu Patri Divinu 
senza pietà di barbari assassini, di dda la sdirrubaru, gran caini.

(Vigliacchi, assassini, abbiaru di ddu autu munti, ci voli curaggiu) 
e dopu dissiru putemu stari tranquilli, 
amuninni e sinni eru cuntenti i tri assassini.

Ma Gesù Cristu, Patri Onniputenti, salvari vosi a Tina sull'istante, 
ristau viva furtunatamenti e forsi fu un miraculu di santi, 
'mpingiu 'nda na rama di oliva e pi fatalità ristau viva.

Chista è furtuna, viditi (guardari a lu quatru numaro ottu) menu mali che Tina 'mpingiu 'nda rama d'alivu, povitra figghia, annunca faceva na brutta fini
Chi spaventu ca visti svinturata, pianu, pianu 'ncuminciau a scinniri di ddu autu munti, tutta trimanti e si strazzau la vesti e li carni ni lu sciiniri, 
Dicea: Diu miu, aiutatimi a scinniri di stu autu munti, 
siddru arrivu a cascari mi sfracellu ni sti massi massi

Pari ca lu Signuri l'aiutassi, pari ca di li manu la tinissi, 
pari ca ci guidava li so passi. pari ca la giustizia vurrissi,
Di ddu sdirrubbu la povira Tina, scinniu menza morta la mischina.

Dopu ca scinniu di ddu munni, di notti tempu si 'ncaminau pa campagna,
povira figlia, quanta strata fici a pedi, stanca morta di quantu strada aviva fattu, finalmenti 'nde matinati arrivau a so casa 
(guardari a lu quatru numaru novi)
Mamà, appena tuppuliau so matri subitu si alzau do lettu, 
comu vidi ndo quatru, ci dissi:trasi
Fighia mia chi ti success trasi figghiuzza adurata
pirchì accussì si arruduciuta, Chi ti successi? Sugnu arruvinata 
rispusi Tina chiancennu avvilluta pirchì t'arricuglisti 'nda stu statu 

Tina, chiancennu ci cunta a passata ci dissi: 
Sugnu senza onuri u me zitu m'ingannau,
e c'eranu nautri dui, mi trovu viva pi miraculu. 
U patri ci dissi: Fighhia va curcati, curcati e ti riposi, 
Papà, sugnu senza onuri, nun chianciri o patri, per ora, curcati e ti riposi, 
dumani però a giri a 'mmazzari a sti tri dilinguenti ca ti livaru l'onuri, 
nuatri, puvireddi semu, avemu l'unica ricchizza l'onuri 
e tu dumani la ghiri a vinnicari a sti tri cosa fitusi, li va cerchi 
e l'ammazzari comu cani.

(guardari a lu quatru nummaru deci, signuri mei). 
L'indumani u patri a Tina ci desi na pocu di dinari e na pistola e ci dissi: 
Tina vendica l'onuri

Tina abbrazzau a li so ginitori e partiu dicisa, ata sapiri, 
ora sintiti tutti sti signuri, sta gran vinnitta ca fa sbalurdiri, 
doppu tanti ricerchi finalmenti, Tina truvau a Nicola Girgenti.

Nicola era studenti, Tina u visti ca nisciva da scola e u pidiavu, 
'ndi na strada rimota u firmau ci dissi: Sugnu Tina e sugnu viva pi miraculu 
e ora devi pagare l'onuri miu, mori cosa fitusa 
tirau lu grillettu arrabbiata e cu du corpi ci livau la vita, lu stinnicchiau,

tisu 'nda dda strata, doppu scappau comu na bandita, 
di fatti non la pottiru arristari e la prima vinnitta sappi fari.

Dopu ca ammazzau Nicola, Tina si jttau latitanti, 
pirchì era dicisa a mmazzari all'autri dui, cioè a Carmelu e a Pippi, 
e Tina pi rinisciri megliu la vinnitta si travestiu di omu.

Cu giacca, cu cravatta e pantaluni, pareva veramenti un masculuni,

Tina era ricercata dalla liggi, mentri idda era latitanti, 
sappi ca 'ncampagna c'era na festa 'mpurtanti.

Conu lu sappi, ci iu all'istant,i e dda truvau na fudda di genti, 
omini, donni, jochi e musicanti e la Madonna cu fistiggiamenti, 
ddocu truvau a Petru Calamita, sintiti comu ci luvò la vita.

Duranti a festa, Tina pidiniavun a Petru 
e finalmenti ddu delinguenti si pigghiau a motu pi si nni jiri, 
e allura Tina che era vistutu di masculu, ricurdati, ci dissi: 
Amicu, pi favuri, mi dati un passaggiu, (guardari lu quatru numaru dudici) Petru ci dissi s'accomodi s'assittassi arreri 
signuri mei ddu dilinguenti si purtau la morti d'appressu.

Ci desi lu passaggiu vulinteri, a Tina non la potti canusciri, 
mentri guidava dd'omu balasceri, idda ci dissi: ca vogliu scinniri, 
appena ca la motu si firmau nisciu la pistola e lu puntau.

(guardari a lu quatru nummaru tridici)
ci dissi: Non avisti pietà di l'onuri miu, mi canusci? Tina sugnu, 
non sugnu un masculu, ma sacciu fari cosi 
ca certi omini nun sunnu capaci a fari, 
mi livasti l'onuri e l'onuri tunlu paghi cu la vita 
Comu viditi Petru cascau 'nterra cu tutta o motocicletta, comu viditi, Tina ci sparau senza pietà, l'onuri costa troppu caru.
Dopu ca Tina scappau Petru fu truvatu 'nda lu stratuni tuttu chinu di sangu, era gravi firutu e lu purtaru allu spitali 
(gardari lu quatru nummaru quattordici)
Quannu Carmelu sappi che Petru era a lu spital,i lu iu a visitari 
subbitu ci dissi: Chi fu amicu, miu,

Pitrinu adduluratu rispunniu, staiu murennu Tina mi sparau, 
t'avvertu ca di omu si vistiu, ci desi lu passaggiu e ma'ammazzau. 
(stai attentu Carmelu, ti sta circannu Tina viva iè) 
Scappa Carmelu non farti truvari, s'annunca a tia t'ammazza macari.

Petru muriu 'nda lu spitali, Carmelu si misi 'nda na manu di cunfusioni (guardare il quatro numaroi quinnici ) subbitu scappau di Avellinu pi nun farisi truvari di Tina, dissi Ora mi nni vaiu a Milanu, così sarà difficile Tina truvarimi dda. Comu viditi salutau so mugghieri e so figghia e si pigghiau un trenu pi Milanu

Di Avellinu prestu scumpariu, lu trenu pi Milanu si pigghiau, 
cu la paura ca l'assicutava, casapeva ca Tina lu circava.

Intanto Tina si travestiu di zingara, ci ju a liggiri a manu a mugghuieri di Carmelu pi spruarla e cussì sapiri unni si nni iu du dilinguenti.

Alla mugghieri di dd'omu cainu, la spruau liggennuci la manu, 
ci dissi: aviti gioi di cuntinuu, forsi arristai vidua signura ci dissi 
e lu maritu l'aviti luntanu, la mogli di Carmelu arrispunniu: 
Aviti indovinatu ca me maritu è luntanu, Me maritu a Milanu si nni iu.

E chistu vuliva Tina, sapiri unni si nni iu Carmelu, e accussì lu sappi
so mugghieri chi ni sapea ci u dissi che era a Milanu 
ed allura subbitu Tina partiu in cerca di ddu dilinguenti.

Arrivau a Milanu finalmenti, si misi in cerca di dd'omu birbanti, 
pinsava a iddu tutti li mumenti, ricerchi ni faceva tanti e tanti (
non truvava paci, pinsava a ddu delinguenti, non videva l'ura di livarici la vita)
'Nda lu viali Vercelli chiamatu, finalmenti incuntrau ddu sdisbusciatu.
(C'è un proverbiu ca dci cu cerca trova) tantu circau fina ca lu 'ncuntrau 
si 'nda lu marciapedi s'incuntranu 
(guadari lu quatru numaru diciassetti) ci dissi: 
Ti truvaiu e cussì dicennu tirau la pistola, subbitu ci sparau,
ma nun l'ammazzau, lu firiu soltantu esiccome Carmelu era armatu macari, l'omu dilinguenti nisciu a pistola e si difinniu cu tanta maistranza.

E di lu focu Diu mi ni scansa, si sparanu cu tanta priputenza
e nda sti casi nissuna s'avanza pirchì la vita ognunu la pensa 
(a genti taliavunu trimannu, dda scena drammatica
sparannu cu fururi a ddi mumenti Carmelu ammazzau a na nnuccenti. 

(Guardari a lu quatru mumaru diciottu) Sbagliau a sparari ddu sdisonestu 
e 'nsirtò na piccilidda, (guardati signuri mei), a matri ca aveva pi manu 
a so figlia subbitu la pigliau d 'nterra (guardati chi scena commuventi)

La matria a so figghiuzza s'abbrazzau, dda sula figghia aveva e ci muriu, 
si la strinciu forti e la vasau, gridannu: figlia sciatu, sangu miu, 
ma so figghiuzza di nomu Santina, non rispunniva chiù, pigghia a curina.
Povira matri, a vogghia la chiamava, ma so figghiuzza di nomu Santina, non rispunniva chiù, pigghia a curina.

Dda povira figghia c'appizzau la vita, a matri pareva un ghiommiru di cuttuna ammugghiatu (guardari a lu quatru numaru diciannovi), 
guardati comu ci finiu a Tina e comu ci finiu a Carmelu)

Du vigili hannu arristatu a Tina, mentri Carmelu dda mala pirsuna, 
scappau di viali Vercellina, mentri curreva c'aarrivau 'ntuttunua 
un tram e lu schiacciuò a ddu laddaruni, Diu castia a li mali pirsuni .

Guardati signuri mei era distinu ca Carmelu ava a muriri, 
morsi scacciatu di ddu tram
(Guardari a lu quatru numaru vinti) Tina finiu in galera, 
ma mancu c'arrivaru a fari a causa c
a di la forti pena povita figghia muriu

Tantu s'abbiliau carzarata perfinu ca muriu la svinturata 
e ora ca la storia è terminata iu vi cunsigliu pi farla finita 
di non ingannarla la donna unurata ca ci putiti perditi la vita 
Santangilu vi avverte a chiddi ziti, di stari attentu si vi nni fuiti.