Stampa
Categoria: SANTANGELO VITO
Visite: 2792

 

AMURI E PASSATEMPI

testo Turiddu Bella canta: Vito Sant'angelo 

 

 

   

 

 

Avvicinati amici ca Vitu Sant'angelu vi canta na storia felici 
scritta di Turtiddu Bella sintitila amici ca vi sparratia a ridiri. 
Na certa donna Nunzia avia na figghia schetta, 
daveru assai simpatica però troppu civetta.

Ci dava cocciu subbitu a tutti li picciotti, a chistu a chiddu, all'autru 
di jorniu e sia di notti .
Sta bedda signuria civettiva cu tutti ma nuddu si potti vantari d'aviriri datu un vasuni.
Lla matri filicissima di aviri tali figghia 
si nni vantava in seguitu p'onuri di famigghia.
Ca non è cosa solita aviri nda la casa, na figghia ca ama l'omini 
e non carizza e vasa

Ma Cuncittina, pi lu so modu d'agiri avia divintatu la faula di Catania
e stu fattu, signuri mei, 'ncuminciau a urtari la gioventù du quarteri.

An certu Turi Nespula 'nun ci putia paci
ca essennu troppu caudu ddu stili non ci piaci.

(Sintiti chi fici Turi Nespula era dicisu di vasari a Cuncittina)

Tuntava na sira 'nfamiu di darici nma vasata
ma Cuncittina tacchiti na forti tumbulata.

Signuri mei Turi Nespula cu dda tumbulata ci ristau troppu mali ci dissi a Cuncittina: senti bedda ancora a mia nuddu m'ha svintatu e fimmini n'haiu canusciutu chiossà di la rina di lu mari ora veni tu cu sta facci di santa e cridi di putirimi pigghiari pi fissa, mi scrivi che mi voi chiù beni di la to vita, mi dici ca si pazza pi ia, mi duni l'appuntamentu a la villa e sulu pirchì ti vogliu vasari mi duni tumbulati, beddu amuri, ti l'assicuru, ma ti giuru Cuncittina mi la paghi cara.

Cussì dicennu Nespula la lassa e s'alluntana 
cu mezza faccia niura comu na mulinciana.
Non c'è d'aviri scrupuli diceva tra si stisso,
ma se sutta mi capita vi giuru la subbissu.

Dopu na para di jorni di stu fattu successi ca un vicinu di casa di Cuncittina un certu don Nicola Tistazza, vicchiareddu di ottantacincanni, mischinu morsi di morti subbitanea, stu Don Nicola nun aveva nè mugghieri e nè figghi e stava sulu in casa, aveva un niputi a Caltanissetta soltanto, di la so morti si n'accurgiu lu lattaru ca la matina ci purtava lu latti, e desi l'allarmi 'nda lu vicinatu, e siccomu lu vecchiu era arrispittatu 'nda lu quarteri tutti li vicini ci eru in casa, lu visteru lu misiru supra a du trispiti e quattru tavuli e lu sistimaru mezzu di la casa tra quattru cannili, poi ficiru un teligramma a luniputi di Caltanissetta, pi non lassari sulu lu mortu la sira Cuncittina so matri e tanti altri vicini, s'assittaru 'nda la prima stanza pi vigliari lu mortu.

Pi dari paci a dda anima tra quattru cannileri, 
dicevanu rusarii ed autri prighieri,
Su daccussì pruiannu e ripriannu 
a lu niputi sparlanu ca abbannunanu lu nannu.

Ma lassamu ddi fimmini che dicevanu reiui eterni e patri nostri e sparraunu a lu niputi, èpigghiamu a Turi Nespula, chiddu ca via pigliatu a tumbulata di Cuncittin,a passiava da lu chianu nirvusu, si signori mei, pinsannu sempri comu ci a puteva renniri a Cuncittina; a un certu puntu si c'avvicinau un picciottu, un beddu cocciu di viddranu, co sapi di quali paisi scinneva, lu quali tuttu affruntulinu ci dissi:

Amicu miu scusatini iu sugnu furasteri, 
non sacciu di Catania ne strati e nè quarteri.
Scinnivi pi spassari e aviri piaciri 
cu qualchi bedda fimmina ma un ni pozzu iri?

Turi Nespula si misi a ridiri, ci dissi, non vi preoccupati, amicu miu, unni voi desiderati 
prima vuleva iricillu a pigliari a Marta, ma poi c'arriflittiu Turi Nespula, si pigghiau a brazzettu dduu picciotti e cu gintilizza si lu purtau 'nda la strada unni stava Cuncittina, arrivatu a lu spuntuni ci dissi:

A manu ritta subbitu dopu ddu lampiuni, 
ci sta na bedda fimmina, ca vinni li vasuni.
C'haviti di spassarivi tutta la siritina, 
pirchì è picciotta pratica la bedda Cuncittina.

Signuri me,i ni Cuncittina ci u mann,)(au sintiti, Lu furasteri lu ringraziau e tuttu filici e cuntenti si 'ncaminau bersu la casa ca c'era stata disignatu comu un pazzu, pinsannu la scena ca avissi succidutu tra pocu tra Cuncittina e lu viddranu dissi: La me vinnitta è fatta, Cuncittina svintau a mia ed iu sventu a idda. Ora si vidinu arrivari stu viddaru e fanu l'opira.

Lu cuntadinu spraticu però si cunfunniu 
e cu dda testa streusa a naudda banna iu.

(Signuri mei sintiti unni s'inniu ddu picciottu cretinu)

Vidennu lustru nesciri in casa si cunsola 
e trasi unn'è che c'era lu mortu Don Nicola

Duu viddaneddu s'ingannau difatti visti tutti ddi fimmini assittati in giru ni dda stanza prima unni vigliavunu lu mortu e si pirsuasi ca aviva zirtatu lu locali di passatempu. Autri ca una ca fimmini ci nn'è du tutti li culuri, a voghhia, Bongiorno. Comu trasiu chiddi ci vinniru tutti incontru cridennu ca si trattassi di lu niputi di lu vecchiu c'ava viniri di Caltanissetta, inveci ddu giovanottu nun era lu niputi di lu mortu, ma s'ingannaru, viditi, lu salutaru cu simpatia, poi donna Nunzia ci dissi:

Ora ca vui vinistivu la cosa è sisrimata 
siti parenti 'ntrisicu faciti la nuttata.
Nuatri caru giuvani suliddu vi lassamu, 
dumani a ghiornu, è logico, di novu riturnamu.

Ddu giovanottu non s'avia ancora accurgiutu di lu mortu ca si truvava 'nda l'autra stanza e sinyennu parlari di fari nuttata, signuri mei, addivintau russu russu e ci dissi:

Vinni pi trattinirimi un'ura bella apposta 
ma staiu na notti 'nsemula se caru non mi costa.
Rispusi donna Nunzia la cosa è naturali 
la notti è tutta gratis, ma c'è lu funerali.

Signuri mei, ddu picciottu sintennu parlari di funerali ci dissi ma quali funerali, comu quali funerali, ca so nannu, Me nannu? quali nannu, comu quali nannu, ca so nannu, dda banna stanza, ancora non l'ha vistu a so nannu? 
Signuri mei ddu giovanottu quannu taliau ni l'autra stanza appressu e visti lu mortu, mischinu ci vinni a frevi a quaranta scappau fora chi capiddi tisi do spaventu

Ristaru a taliarisi li fimmini mischini, 
ca nenti ni sapevanu di certi matascini 
(chi ni sapevanu du giovanottu pirchì avia jutu dda. 
E pi n'aviri scrupuli passaru la nutata 
a turnu nda da camira pa finu a matinata. 
(ficiru u so duviri ddi fimmini)

All'indumani arrivau Ignaziu, lu veru niputi ca aviva murutu, era un giuvani maestru di scola simpaticu e giniusu, dispuniu pi lu funirali di so nannu e accittau li cunduglianzi di li vicini, ma chiù di tutti però accittau li cundiglianzi di Cun cittina, la quali ci strinciu a manu forti forti mentri lu guardava cu l'occhi cianciulini di disidderiu. 
Ma stavota Cuncittina nun lu faceva pi civetterieia comu l'autru voti, s'innamurau veramenti di ddu giovanottu ca so nannu ci lassu macari na bona doti.

E lu 'nvitau a veniri ddu jornu a lo so casa 
ci fici un pranzu e in ultimu pi chiudiri lu vasa.

E va a finiu la storia ca tantu dissi e fici 
Cuncetta spusù a Gnaziu e ora su filici.